Framing is een fantastisch instrument voor wie overtuigend wil communiceren. Want wie wil er nog een plofkip op z’n bord? Maar framing heeft ook een donkere kant. Door de heftige frames waarmee we elkaar op dit moment om de oren slaan, houden we elkaar in een houtgreep die verbinding in de weg staat en beweging belemmert. Ook in onze organisaties!
Het verhaal van ‘Ellen’ laat zien hoe één verhaal een kostbaar programma redde. Kan het echt zo simpel zijn? Ja. Maar het vraagt wel om een weloverwogen en deskundige inzet van storytelling. Laat je inspireren door dit krachtige voorbeeld…..
Wat doen we ons als mens, team of organisatie toch vaak stoer voor. We vertellen met verve de verhalen over onze grote successen. Zo stralen we uit: bij ons gaat alles goed. Bij ons schijnt de zon. We hebben alles onder controle! Wat een leugen en wat een gemiste kans. Want met onze ‘fakebookverhalen’ onthouden we onszelf en onze organisaties veel!
Het verhaal over de slapeloze nachten van ‘Gert’ illustreert waarom de cascade in verandercommunicatie niet erg effectief is. Hoe breng je met storytelling wél een betekenisvolle dialoog op gang?
Wat kunnen we leren van succesfles Dopper als het gaat om richting geven en koers houden?
Er is een hardnekkig misverstand over veranderen: mensen zouden er niet van houden, dus leidt het onvermijdelijk tot weerstand en gedoe. Maar weerstand wordt vooral gecreëerd. En is dus ook echt te vermijden. Zin- en betekenisgeving zijn daarvoor onmisbaar. Hoe krijgen verhalen het gesprek over zingeving op gang?
Nogal wat organisaties hebben interne communicatie een paar jaar geleden ‘afgeschaft’ als aparte afdeling of discipline. Leidinggevenden werden integraal verantwoordelijk. Dat klinkt als een goed idee: niemand zal ontkennen dat leidinggevenden zelf met hun medewerkers moeten kunnen communiceren. Maar waarom werkt dat zelden? En hoe kun je juist daarom je rol als communicatieadviseur versterken?
