Dat vind ik zo jammer
Een medewerker vertelt:
“Vorig jaar hadden we zo’n roadshow over de verandering. Toen kwam Theo langs, onze allerhoogste baas. Nadat hij een heel verhaal had gehouden over wat er allemaal ging veranderen en wanneer, mochten we vragen stellen. Een collega vroeg: ‘OK, dus iedereen moet zo ongeveer van z’n plek af. Maar hoe gaat dat nou? Gaat het weer net zo als vorige keer? Toen wisten alle teamleiders in no time waar ze terecht kwamen, terwijl wij maanden in onzekerheid hebben gezeten. Gaat het nu weer net zo? En toen zei Theo, letterlijk: ‘Nee, dat gaat niet gebeuren!’ We hebben het allemaal gehoord!
Nu zijn we een jaar verder. Alle teamleiders hebben een nieuwe plek. Maar ik heb zelf nog geen idee waar ik terecht kom. Een paar mensen weten het inmiddels, maar de meesten nog niet. De teamleiders hebben allemaal een plekje gekregen. Voor ons is dat nog afwachten…
Als dat vorig jaar gezegd word in zo’n sessie en het gebeurt allemaal niet… . Dat vind ik zó jammer. Nou ja, eigenlijk vind ik dat zó erg. Want waar kun je dan nog op vertrouwen….”
Wat doet dit verhaal?
Dit verhaal, dat bepaald niet op zichzelf stond, gaf een waardevol inzicht: er was weinig vertrouwen meer bij medewerkers in de veranderleiding. En dat had zo z’n oorzaak. Er was veel beloofd en veel toegezegd wat niet was waargemaakt. Veel medewerkers hadden daardoor het gevoel dat ze op drijfzand stonden. De onzekerheid over hun werk was vervelend, maar nog veel erger was dat er wel werd beloofd, maar niet waargemaakt. Iemand zei letterlijk: ‘het zou me bijna niet meer kunnen schelen als ik morgen hoorde dat ik mijn werk niet meer zou kunnen doen. Alles beter dan deze onduidelijkheid.’
De verandermanager met wie ik dit inzicht besprak, zei: ‘Maar ik kan toch geen zekerheid geven als die er niet is?’ ‘Nee’, zei ik, ‘dat kan ook niet. Maar dat begrijpen mensen wel. Waar ze geen begrip voor hebben, is dat er dingen worden beloofd die niet worden waargemaakt.’ Daar kon hij wel iets aan doen!
Een verhaal geeft inzicht in de onderstroom: wat mensen echt denken, vinden en voelen