Organisatieverhalen voor managers, trainers en onderzoekers
Auteurs: Annet Scheringa, Suzanne Tesselaar
Jaar: 2008
Over: Storytelling als methodiek – de VVV van verhalen.
Storytelling Handboek
Storytelling Handboek: brug tussen theorie en praktijk
Begeleiders van veranderprocessen, managers, projectmanagers en trainers ontwikkelen regelmatig nieuwe interventiemethoden om veranderingen vorm te geven. Hoogleraren verandermanagement Boonstra en De Caluwé constateren verbaasd dat zij vervolgens weinig tijd nemen om op de theoretische achtergrond van deze interventies te reflecteren en deze te delen met collega’s.
Annet Scheringa en Suzanne Tesselaar hebben dat wel gedaan. Nadat ze organisatieverhalen een aantal jaren hadden ingezet als interventie én strategie in verander-, trainings- en onderzoekstrajecten, besloten ze hun ervaringen, bevindingen en aanvullingen op de theorie met anderen te delen. Met Storytelling handboek als resultaat: een praktisch handboek op een stevig theoretisch fundament, vol handvatten voor managers, trainers en onderzoekers om zelf met organisatieverhalen aan de slag te gaan!
Vooral interessant voor:
(verander)managers, trainers, onderzoekers, communicatieprofessionals.
Storytelling Handboek werd genomineerd als managementboek van het jaar 2008.
“De auteurs “brengen technieken uit de oude kunst van verhalen vertellen naar de praktijk van het moderne management.”
Toegankelijkheid: 4 sterren. Toepasbaarheid: 5 sterren. Toegevoegde waarde: 4 sterren.
Financieele Dagblad
Bestellen?
Je kunt Storytelling Handboek hier direct bestellen.
Wat vinden anderen van Storytelling Handboek?
- “Zeer toegankelijk, direct toepasbaar en een hoge toegevoegde waarde”, vond het Financieele Dagblad.
- “Heldere en toegankelijke teksten, een duidelijke structuur”, vond recensent Nico Jong van Com2Know.
Een ontroerend cultuurverhaal uit Storytelling Handboek
Intermezzo 1 Bartje lacht, Bartje huilt
De postkamer van een grote verzekeraar wordt bevolkt door medewerkers met een handicap: een mooie vorm van maatschappelijk bewust ondernemen. We hebben bewondering voor de manager van de afdeling, die er een goed draaiende afdeling van heeft weten te maken. De man heeft dan ook eindeloos geduld en begrip, ogen in zijn achterhoofd en heel lange voelsprieten. Wat hem desondanks niet is gelukt, is postbezorger ‘Bart’ rustig zijn ronde te laten doen op de afdeling Marketing en Communicatie. Bart heeft een verstandelijke handicap en blèrt twee keer per dag ‘goeiemorruge!’ of ‘goeiemiddag!’, waarbij de keus tussen beide niet noodzakelijkerwijs wordt bepaald door het tijdstip, maar meer door zijn bui. En buien heeft hij! Tijdens een belangrijk gesprek van de directeur Communicatie met een aantal Engelse directieleden liep Bart heel hard huilend door de gang. De Engelse gasten kenden hem niet en schrokken: wat was er in vredesnaam aan de hand? Bart deed de deur open en gooide de post op het bureau. Toen hij de deur huilend achter zich dicht smeet, keek de directeur Communicatie zijn gasten ontspannen aan en zei: ‘Dat was de vorige directeur Communicatie.’ Zijn opmerking brak de spanning en na een korte toelichting op het maatschappelijk bewust ondernemerschap van de organisatie ging het gezelschap over tot de orde van de dag. De gasten waren onder de indruk van het verhaal en vooral van de ontspannen manier waarop de directeur op de situatie had gereageerd: voor hem was er niets ongewoons aan de buien van Bart en zich ervoor schamen deed hij al helemaal niet.
Wat doet het verhaal?
Het verhaal over Bart geeft betekenis aan de situatie en verklaart waarom Barts gedrag binnen deze organisatie volkomen wordt geaccepteerd. De ontspannen reactie van de directeur Communicatie laat zien: van hoog tot laag vinden wij het niet meer dan normaal dat mensen met een handicap een plek hebben in onze organisatie en dus accepteren we hun gedrag, ook als dat ons even niet uitkomt. Ook naar anderen toe gaan we daar ontspannen mee om.
Wij hoorden het verhaal toen het een paar maanden oud was. Tegen die tijd vertelde vrijwel iedereen het die bezoek had als Bart weer eens huilde tijdens zijn postronde. De humor in het verhaal zorgt voor ontspanning en de verteller en de luisteraar delen een moment van begrip. Wie het verhaal navertelt, deelt dat, zonder Bart zielig te vinden of zich te schamen voor of te ergeren aan zijn gedrag.
Yiannis Gabriel noemt dit een folkloreverhaal. De doorvertellers hebben de situatie niet zelf meegemaakt: ze hebben het verhaal van horen zeggen. Het maakt duidelijk waar de organisatie voor staat en zegt veel over de cultuur en de identiteit van de verzekeraar. Het verhaal heeft zelfs een plaats gekregen in het inwijdingsproces van nieuwe medewerkers. Als ijsbreker, maar ook als cultuurdrager: zo doen wij het hier.
