Ik moet je bekennen dat ik geen fan (of follower) ben van Famke Louise. En toch heeft ze deze maand mijn hart een beetje gestolen. Zij én IC-arts Diederik Gommers. Hun gesprek bij Jinek op 22 september is een ijzersterk voorbeeld van de stelling dat luisteren een gedragsveranderende interventie kan zijn. Oordeelloos luisteren, wel te verstaan…
Kerst- en nieuwjaarstoespraken kunnen waardevolle overgangsrituelen zijn: momenten om samen iets af te ronden of op te starten. En voor leiders zijn het gouden momenten om zich weer steviger met hun medewerkers te verbinden. De praktijk leert jammer genoeg, dat ze vooral worden gezien als verplichte nummers. Iets wat ‘even moet gebeuren voordat we met elkaar aan de borrel gaan’. Hoe voorkom je dat ze eerder bijdragen tot vervreemding dan tot herkenning? Tot afstand in plaats van verbinding?
Ik ging naar Amsterdam om Barack Obama over leiderschap te horen spreken. In Londen woonde ik een avond bij met Salman Rushdie. Intussen las ik in één ruk Homo Sapiens (en Homo Deus) van de Israëlische historicus Yuval Noah Harari uit. Alle drie hadden ze het over verhalen, verhalen, verhalen….
Ons brein vormt binnen 30 seconden een eerste indruk van iets of iemand. Wat gebeurde er in het brein van organisatiepsycholoog Fleur van Kooten toen zij deze zomer kennis maakte met Business Storytelling? Wat zag ze gebeuren toen ze een groep medewerkers met verhalen aan de slag ging?
Soms kan iemand een uitspraak doen die je tot diep in je ziel raakt. In mijn gesprek met onze nieuwe hoogleraar Narratieve Communicatie, José Sanders, deed zij zo’n uitspraak: “Wie zich serieus inlaat met storytelling, zet zichzelf op het spel.”
Waarom raakte haar uitspraak mij zo? Waarom kijk ik met extra veel plezier uit naar haar verhaal tijdens het Tweede Business Storytellingcongres op 28 november 2017?
Framing is een fantastisch instrument voor wie overtuigend wil communiceren. Want wie wil er nog een plofkip op z’n bord? Maar framing heeft ook een donkere kant. Door de heftige frames waarmee we elkaar op dit moment om de oren slaan, houden we elkaar in een houtgreep die verbinding in de weg staat en beweging belemmert. Ook in onze organisaties!
Het verhaal van ‘Ellen’ laat zien hoe één verhaal een kostbaar programma redde. Kan het echt zo simpel zijn? Ja. Maar het vraagt wel om een weloverwogen en deskundige inzet van storytelling. Laat je inspireren door dit krachtige voorbeeld…..
Wat doen we ons als mens, team of organisatie toch vaak stoer voor. We vertellen met verve de verhalen over onze grote successen. Zo stralen we uit: bij ons gaat alles goed. Bij ons schijnt de zon. We hebben alles onder controle! Wat een leugen en wat een gemiste kans. Want met onze ‘fakebookverhalen’ onthouden we onszelf en onze organisaties veel!
Er is een hardnekkig misverstand over veranderen: mensen zouden er niet van houden, dus leidt het onvermijdelijk tot weerstand en gedoe. Maar weerstand wordt vooral gecreëerd. En is dus ook echt te vermijden. Zin- en betekenisgeving zijn daarvoor onmisbaar. Hoe krijgen verhalen het gesprek over zingeving op gang?
Kernwaarden kunnen een organisatie helpen om koers te houden. Maar alleen als ze betekenisvol zijn voor iedereen. Dat zijn ze zelden. Totdat verhalen worden ingezet. Zoals dit pareltje van ‘Marleen’
